محسن وطنی

کودکی و نوجوانی : رییس جمهور - اوایل دبیرستان: نماینده مجلس - اواخر دبیرستان: روزنامه نگار

زبان انگلیسی و جغرافی را دقیق تر می خواندم

دانشگاه علامه طباطبایی، رشته ارتباطات، معدل درست یادم نیست ولی بعیده از 13 بالاتر باشه

به عشق روزنامه نگاری

تقریبا هر جایی که کار کردم از آشنایی با دوستان شاعر و چهره های فرهنگی بهره برده ام. شعر و ادبیات شغل من نبود اما شغل هایم را از طریق دوستان شاعر پیدا کرده ام. حتی همین شغل فعلی

این یعنی ایجاد ارتباطات مستحکم؟

یعنی یک هنر در کنار تحصیل اگر من اهل شعر نبودم صرفا با تحصیل روزنامه نگاری شاید در مطبوعات کار پیدا می کردم اما پیشرفتم خیلی کند تر بود خیلی از سردبیران بنده رو از بابت شعر می شناختند

بله ارتباطات می خوانم ااما به جای گرایش روزنامه نگاری گرایش روابط عمومی را انتخاب می کنم

من روزنامه نگاری را دوست داشتم اما شرایط کشور این است که روزنامه نگاری شغل محسوب نمی شود. به کسی توصیه نمی کنم.

تغییر شغل های مکرر باعث شد تجربه لازم را کسب کنم. اگر ریسک نمی کردم و از تغییر شغل می ترسیدم الان تجربه کافی نداشتم. 13 سال یک روز در هفته را حداقل معلمی کرده ام. بابت همین تجربه اما شرایط مالی و نداشتن بیمه موجب شد که معلمی هیچ وقت شغل اصلی ام نباشد.

تکراری و ملال آور نمی شود. هر روز یک ماجرای تازه دارد.

در بیشتر ادارات و سازمانها افراد غیر متخصص مدیر روابط عمومی هستند.مجریان تلویزیون و مداحان خوش صدا در بیشتر ادارات دولتی مدیریت روابط عمومی را به عهده دارند و صاحبان صنایع تصویر روشنی از مدیریت روابط عمومی در ذهن ندارند.

انتظارات بی جا - تقریبا هر کاری را که مسئولش مشخص نیست از روابط عمومی انتظار دارند چون شناخت نسبت به علم ارتباطات در سازمان ها نیست.

خوشبختانه مرتبط است. در رشته ارتباطات تفاوت بین گرایش روابط عمومی و روزنامه نگاری در کمتر از 10 واحد درسی است که بنده آن ها را گذرانده ام.

به میزان در آمد شغل ها فکر نکنند. میزان در آمد بیشتر از شغل به خود فرد بستگی دارد. فقط از روی علاقه انتخاب رشته کنند. زندگی کوتاه تر از آن است که از آن لذت نبریم. زمان بازنشستگی فرصت خوبی برای لذت بردن از زندگی نیست پس از شغلی که دارید لذت ببرید.

گر چه علاقه مند به روزنامه نگاری بودم اما در 40 سالگی دیگر تصمیم ندارم به دنیای مطبوعات بر گردم. سالهای کاری من در مطبوعات الان جزو سابقه کاری من محسوب نمی شود. سالهای بدون بیمه و ...... الان فقط به روابط عمومی فکر می کنم. نه هیچ چیز دیگر! شاید به سازمانهای بزرگتری فکر کنم اما در آن سازمانها هیچ شغل دیگری را غیر از روابط عمومی نخواهم پذیرفت. این کاری است که دوستش دارم.